De wereld vergaat

"Zeg mam, heb je het gelezen? Komende zaterdag vergaat de wereld alweer!", vertelt dochterlief me op luchtige toon.
"Ja zoiets had ik ook vernomen lieverd."
"Nou, dan is het maar te hopen dat ze ermee wachten totdat die BBQ is afgelopen waar ik naartoe ga want om nu kapot te gaan op een lege maag lijkt me goed shit."
"Ja mop, het komt mij ook niet erg uit. Zaterdag is boodschappendag en papa en ik moeten nog naar een verjaardag. Ik heb het dus al druk zat."

Een paar uur later komt zoonlief er ook nog een keer mee.
"He mam, de wereld vergaat zaterdag."
"Ik weet het ja."
"Dan baal jij zeker stevig? Nu gaat je voorspelling dat je 103 jaar zal worden nét niet meer uitkomen."
"Zeg knul, wil jij die armageddon nog live meemaken? Want op deze manier ga jij dat ook niet redden natuurlijk."
"En als ik je nu vertel dat je er geen dag ouder uitziet dan 98?"
Dochterlief weer tussendoor tegen haar broer: "Ga je nu in de laatste dagen van ons leven nog zitten liegen ook?"
Ik: "Dank je wel voor je hulp schat. Wij vrouwen moeten elkaar steunen."
Dochterlief: "Het heeft wel iets vind ik. Je hebt de Big Bang meegemaakt en nu ga je het einde van de wereld ook nog meemaken. Toch niet slecht voor een fossiel."
Ik: "Overdrijven is ook een vak he?"
Zoonlief: "Ja dat is zwaar overdreven. Giet jij die boneless chicken die we mama noemen in een emmertje? Dan neem ik haar zo nog wel even mee uit wandelen."

Ach ja, het blijven je kinderen natuurlijk.
Ze tillen al net zo zwaar aan de voorspelling dat zaterdag de wereld vergaat als ik zelf.
Ik kan natuurlijk vrijdag stoppen met roken. Niet dat zaterdag de wereld dan alsnog vergaat. Het voelt dan alleen maar zo.