Afgelopen zomer moest ik sommige takken ondersteunen omdat ze anders afbraken onder het gewicht van de vele kilo's aalbessen die eraan hingen.
Er was een tak tussen de schutting door gegroeid, de tuin van de buren in en toen ik op een dag weer languit in de tuin lag te zonnen hoorde ik ineens de stem van het buurjongetje.
"Buurvrouw, die bessen aan die tak... kun je die eten?"
"Jazeker! Maar alleen als ze mooi rood zijn, anders zijn ze nog niet rijp."
Al snel zat er geen bes meer aan die tak natuurlijk en de dag erop zag ik een paar kindervingertjes tussen de schutting door wriemelen om een paar bessen te plukken.
"Als je nog meer besjes wil kun je beter even een schaaltje pakken en hier even naartoe komen. Dat plukt een stuk makkelijker." zei ik tegen de vingers.
"Mag dat?"
"Van mij wel, maar alleen als papa het ook goed vind."
"PAPAAAAA! Mag ik besjes plukken bij de buurvrouw?"
Vijf minuten later gaat de deurbel en daar staat het buurjongetje met een plastic bak voor de deur.
"Als je die vol krijgt hebben jullie vanavond een lekker toetje na het eten." zeg ik met een glimlach.
Nou, vol ging die bak wel. En nog vele dagen daarna ook op de dagen dat de kinderen van de buurman bij hem waren en niet bij hun moeder, die enkele jaren geleden al gescheiden was van de buurman.
En het bleef niet bij de buurjongen. De halve wijk aan kinderen kwam regelmatig langs om aalbessen te plukken, bramen van de doornloze bramenstruik, aardbeien en af en toe ging er zelfs op verzoek van de moeders een bosje platte peterselie, bieslook, koriander, tijm en marjolein mee.
In de zomer plukken mijn eigen kinderen iedere ochtend hun eigen ontbijt uit de tuin. Een schaaltje zelf gekochte yoghurt met vers geplukt fruit is een lekker en gezond begin van de dag.
Het is een waar genot is het om fruit en kruiden in eigen tuin te kweken. De hele buurt geniet er van mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten