Ik lig al weer een paar dagen in de tuin te zonnen, of zoals ik het zelf noem, wentelteefje te spelen. Regelmatig omdraaien voor een zo egaal mogelijk resultaat.
Mijn dochter noemt het hagedissen. "Lig je weer te hagedissen?" Volgens haar ben ik koudbloedig want ik heb het altijd koud. Tenminste... zolang de buiten temperatuur onder de 20 graden blijft heb ik het koud.
Gisteren ben ik per ongeluk op mijn buik in slaap gevallen met als gevolg dat mijn achterkant enkele tinten bruiner was dan de voorkant. Dat heb ik vandaag hersteld door een paar uur op mijn rug te blijven liggen. Het echte eindresultaat is pas vanavond laat of zelfs morgenochtend te zien aangezien ik om een vage reden altijd nog even verder verkleur nadat ik de zon al uit ben.
Maar oh wat een weldaad, de warmte van de zon op je huid te voelen en af en toe een zacht windje over dat licht bezwete lichaam te voelen gaan waardoor je soms de haartjes op je armen overeind voelt komen.
De postduiven van de duivenmelker een straat achter ons vliegen hun rondjes en ik hoop dat ze me niet onder schijten.
Is het werkelijk nog maar een week geleden dat ik een wintertrui aan had? En de verwarming stond toen ook nog aan.
Nu zit ik in een niemendalletje wat door moet gaan voor een zomerjurkje al voelt het meer als de illusie van gekleed gaan. Als ik er twee keer flink mijn neus in snuit heb ik een jurk vol.
De schuifpui naar de achtertuin staat wijd open, maar wel de gordijnen dicht want aangezien de hele achtergevel beneden van glas is kan het in huis pis heet worden met de zon er de hele dag op.
Ja ik geniet met volle teugen. Het lijkt wel zomer in Zeeland en wat mij betreft mag die voort duren tot november.
Wat mij betreft ook. Echt zomers dit weer. Ik geniet ook met volle teugen, hoewel ik wel binnen hard aan het werk ben. Maar mijn buitendeur, die naast mijn bureau is, staat open. Ik geniet van de vogel- en de kindergeluiden die buiten als vlinders dartelen.
BeantwoordenVerwijderen